 |
„Czekam na miłość”, „Za daleko mieszkasz miły”, „Mogło być inaczej’, „Nie pukaj do moich drzwi”, „Wczesny zmierzch nad Sanokiem”, „Po to przyszedłeś na świat”, „Musisz się zakochać” – to tylko niektóre z przebojów, jakie nagrała z legendarną bigbeatową grupą „Niebiesko – czarni”. Wymieniana jest obok Heleny Majdaniec, Miry Kubasińskiej, Tadeusza Nalepy, Czesława Niemiena. Jednak szukając informacji na temat jej życia, napotykamy ich zaledwie kilka.
Ada Rusowicz urodziła się w Wilnie 8 września 1944 roku.
W latach 1963 – 1976 była wokalistką Niebiesko – Czarnych. Między 1968-1970 koncertowała z zespołem we Francji, Belgii, Jugosławii, Finlandii i RFN. W 1968 zdobyła Złotą Kotwicę Sopockiego Lata dla najpopularniejszej wokalistki roku. Razem z zespołem nagrała muzykę do takich filmów jak m.in. „Kulig” Stanisława Kokesza, „Mocne uderzenie” Jerzego Passendorfera czy „Rozmowy o miłości” Mirosława Gronowskiego.
17 września 1971 roku, w Dzierzgoniu odbył się jej ślub z Wojciechem Kordą – wokalistą i gitarzystą „Niebiesko-Czarnych”. Dzierzgonianie wspominają, że para jechała do ślubu dorożką.
 |
Ślub Adrianny Rusowicz i Wojtka Kordy w Dzierzgoniu 18.09.71. Świadkowie: Janusz Popławski i Franciszek Walicki. (z arch. W. Kordy, autor nieznany) |
W latach 1977 – 1980 wspólnie z mężem śpiewała w duecie „Ada i Korda”. Towarzyszył im wtedy zespół instrumentalny Horda.
Zginęła tragicznie 1 stycznia 1991 roku, w Poznaniu, w wypadku samochodowym, w którym ocalał jej mąż.
W sierpniu 1991 Wojciech Korda w poznańskim studiu Giełda, towarzystwie muzyków: Sławomira Sokołowskiego, Dariusza Kozakiewicza i Krzysztofa Przybyłowicza, nagrał album poświęcony pamięci Ady – „Radości i smutki” do tekstów poznańskiego autora Andrzeja Sobczaka.
10 października 1992 roku, w poznańskiej „Arenie” przyjaciele Ady oddali jej hołd podczas koncertu poświęconego jej pamięci. Z Paryża przybyła wówczas Helena Majdaniec, ze Szwecji Andrzej Nebeski, z USA Włodzimierz Wander. „Koncert dla Ady” zapisany został również na płycie pod tym samym tytułem.
Tym tekstem żegnali Adę Rusowicz mąż i przyjaciele podczas koncertu poświęconego jej pamięci, 10 października 1992 roku:
Już dzień odchodzi
Nie patrząc mi w twarz
I mrok z biegiem godzin
Rozchyla swój płaszcz.
Jak przez mgłę widzę ciebie znów,
Gdy przez nocy chłód
Powracasz tu
Z dawnych lat, z zapomnianych dróg
Wprost do moich snów.
Śpiąca królewno, śpiąca królewno,
Ty wiesz na pewno, jak przetrwać noc.
Śpiąca królewno, śpiąca królewno,
Ty znasz niejedną drogę przez mrok.
Jest gdzieś w pamięci
Wspomnienie na dnie,
Co jak gwiazda świeci
Gdy smutno i źle.
Pozwól mi więc pokonać los
I nim minie noc
Znów ze mną bądź.
Obraz twój niech rozproszy mrok,
Niech pokona zło.
Śpiąca królewno, śpiąca królewno,
Zostań tu ze mną, zostań po świt.
Śpiąca królewno, śpiąca królewno,
Nim gwiazdy zbledną, kołysz me sny...
Śpiąca królewno, śpiąca królewno,
Godziny biegną szybciej od słów.
Śpiąca królewno, śpiąca królewno,
Pora pożegnań nadeszła już…
Marta Karaś
51859 raz(y) oglądano.