ZABYTKI HYDROTECHNIKI

Zespół śluz w Białej Górze: Zespół budowli hydrotechnicznych budowanych od XVI wieku w celu rozdziału wód Wisły i Nogatu, który do tego wieku był głównym nurtem Wisły. Podział ten był zawsze źródłem konfliktów pomiędzy Gdańskiem a Elblągiem. Urządzenia, zniszczone w czasie wojen szwedzkich, odbudowano w XIX wieku przenosząc rozgałęzienie rzek 4km w dół, do miejscowości Piekło. Budowlę neogotycką wzniesiono z betonu i oblicowano cegłą klinkierową, przez co przypomina architekturę pobliskiego zamku w Malborku. Zachowały się autentyczne urządzenia mechaniczne z 1915 roku. W pobliżu znajduje się również starsza śluza regulująca przepływ wody na rzece Liwie, która ma tu swoje ujście do Nogatu. System rozbudowywano w początkach XX wieku. Tworzą go śluzy i jazy oraz wrota przeciwpowodziowe pomiędzy doliną Wisły a Nogatu oraz śluza na wpadającej do Nogatu rzece Liwie. Reguluje on poziom wody w Nogacie i umożliwia żeglugę. Z obiektu roztacza się rozległa panorama Doliny Wisły, wnętrze obiektu nie jest możliwe do zwiedzania, można oglądać konstrukcję z zewnątrz.

Kanał Juranda: mało znany zabytek techniki będący największą budowlą hydrotechniczną Zakonu Krzyżackiego i jednocześnie wielkie osiągnięcie średniowiecznej myśli technicznej.
Zwany też Malborską Młynówką. Budowla hydrotechniczna zaprojektowana i wykonana w latach 1280-1320 przez Krzyżaków. Doprowadzała ona do zamku i miasta wodę służącą do picia, do napełnienia fos i zasilenia młynów z odległego Jeziora Dzierzgoń. Na trasie kanału znajdowało się kiedyś 10 młynów i jedna śluza służąca zabezpieczeniu przeciwpowodziowemu Malborka. W dużej części przebiegu kanał jest zbyt wąski dla kajaków, wije się przez malownicze, pagórkowate rolnicze tereny Powiśla. W Malborku biegnie obecnie pod ziemią i pojawia się na powierzchni w pobliżu zamku i suchych obecnie fos. Kanał ma długość 29,3 km. W okolicy Jurkowic płynie akweduktem nad Jurkowicką Strugą (Jurkowickie Sklepienie), i jest największym dziełem hydrotechnicznym państwa zakonnego.

Wodociągi w Prabutach: Znajdujący się w podziemiach rynku, w całości autentyczny, udostępniony (po umówieniu) do zwiedzania element kompleksu kanałów zbudowanych w 1730 roku.